Hoe werkt een cyclus vóór de overgang?
De vrouwelijke cyclus, ook wel menstruatiecyclus genoemd, is een periodieke verandering die plaatsvindt in de vrouwelijke geslachtsorganen en wordt gecoördineerd door hormonen. Deze cyclus duurt gemiddeld 28 dagen, maar kan variëren tussen 21 en 35 dagen.
FSH (Follikelstimulerend Hormoon): Deze fase begint op de eerste dag van de menstruatie. De hypofyse in de hersenen produceert FSH, wat de groei van de follikels in de eierstokken stimuleert.
Oestrogeen: De groeiende follikels produceren oestrogeen, wat de baarmoederwand dikker maakt en helpt bij de opbouw van het slijmvlies.
LH (Luteïniserend Hormoon): Op ongeveer dag 14 van de cyclus produceert de hypofyse een piek van LH, wat de eisprong (ovulatie) veroorzaakt.
Geel Lichaam (Corpus Luteum): Na de eisprong vormt het omhulsel van de eicel het geel lichaam, dat progesteron produceert.
Progesteron: Dit hormoon bereidt de baarmoeder voor op een mogelijke zwangerschap door het slijmvlies te ondersteunen en te verdichten.
Verminderde Hormonen: Als er geen zwangerschap optreedt, stopt het geel lichaam met het produceren van hormonen, wat leidt tot het afstoten van het baarmoederslijmvlies en de menstruatie.
Tijdens de overgang en pre-overgang verandert de hormoonhuishouding van vrouwen aanzienlijk. De productie van oestrogeen, progesteron en testosteron neemt af, wat leidt tot verschillende lichamelijke en emotionele symptomen. De pre-overgang, ook wel peri-menopauze genoemd, is de fase voor de menopauze waarin de menstruatiecyclus onregelmatiger wordt en de hormonen schommelen.
De pre-overgang, ook wel peri-menopauze genoemd, kan bij sommige vrouwen al beginnen in hun dertiger jaren, maar het is meer gebruikelijk dat deze fase later begint. De meeste vrouwen merken de eerste symptomen van de pre-overgang rond de leeftijd van 37 tot 45 jaar. De pre-overgang kan variabele duur hebben en kan soms wel zes jaar duren voordat de menopauze daadwerkelijk plaatsvindt.
De veranderingen in hormonen kunnen leiden tot een breed scala aan klachten, waaronder:
De mate van overgangsklachten kan variëren van vrouw tot vrouw. Dit kan te maken hebben met verschillende factoren zoals genetica, levensstijl, voeding, stressniveau en de manier waarop iedereen met veranderingen omgaat.
Orthomoleculaire geneeswijzen richten zich op het herstellen van hormonale balans onder andere door middel van voeding en supplementen. Maar hier komt meer bij kijken dan dat. Enkele mogelijke behandelingen zijn:
Voedingsmiddelen: Voedingsmiddelen rijk aan antioxidanten, omega-3 vetzuren en vitamine D kunnen helpen bij het beheersen van overgangssymptomen.
Supplementen: Bepaalde stoffen hebben invloed op de hormonen. Zo zijn bepaalde co-factoren nodig voor de omzetting van hormonen. Er kunnen tekorten zijn.
Lichaamsbeweging: Regelmatige lichaamsbeweging kan helpen bij het verbeteren van de hormoonbalans en het verminderen van klachten.
Darmgezondheid en Stressmanagement
